Meer dan duizend jaar lang werden de oude abdij en het dorp van water voorzien door een bron die enkele honderden meters van de basiliek ontsprong.De monniken beweerden dat deze bron onuitputtelijk was. Het water van deze bron komt vandaag uit in de fontein op het Abdijplein. De huidige fontein, die dateert uit 1585, werd gerestaureerd in 1953 en in 2014. 

Die edele dier kan worden beschouwd als het symbool van de stad. Het standbeeld-fontein van beeldhouwer Louis Noël versiert de rotonde aan de ingang van Saint-Hubert.

Dit oude abdijgebouw, gebouwd in 1729 onder abt Célestin de Jong, verhoogde het prestige van de abdij en bood een onderdak dat paste bij de rang van de gasten, aan de pelgrims of bezoekers van de prelaten. Deze buurt huisvestte de Kanselarij van de landen van Saint-Hubert, ontvangst- en ceremoniezalen.De renovatiewerken van het Erehof waren erop gericht om de buurt er zoveel mogelijk zoals vroeger te laten uitzien. Het gerestaureerde hek is versierd met allegorische beeldjes die de Romeinse kalender voorstellen, gevormd door tien maanmaanden (maart tot december). Het bouwsel herbergt tegenwoordig de Service Culture et Sport (Dienst voor cultuur en sport) van de provincie Luxemburg. De werken op het plein voor de basiliek hebben in 2011 meerdere archeologische vondsten aan het licht gebracht. Deze ontdekking deden de kennis die we tot nog toe hadden over de oorsprong van de stad een heel andere richting opgaan. Onder deze overblijfselen vinden we deze van een grote Romeinse stad, de resten van het Abdijpaleis, een ander gebouw en een kerkhof. Door eeuwen heen werden al deze gebouwen in elkaar geschoven tijdens de vele vernielingen en reconstructies. De ontdekking van een Romeinse villa geeft een totaal andere kijk op de tot nu toe gekende informatie over Saint-Hubert. Voordien begon de geschiedenis van Saint-Hubert met de aankomst van de eerste religieuzen aan het einde van de 7de eeuw, maar nu begint ze dus 400 jaar vroeger. De antwoorden die deze opgravingscampagne heeft gegeven op de vragen van geschiedkundigen zijn veel minder talrijk dan de nieuwe vragen die ze opgeworpen heeft. De villa wijzigt deze gegevens omdat ze dus een veel vroeger bestaan bewijst. Dit gebouw werd mogelijk vernield aan het einde van de 3de eeuw. 

Een gemeenschap van benedictinessen vestigde zich in 1938 gevestigd op de plaats van een oud landelijk complex. Ze richtten er een klooster op, deels op basis van de oude gebouwen. Toegewijd aan de lof van God, organiseert de gemeenschap retraites en sessies gericht op het verdiepen van het spirituele leven. Het klooster is niet open voor toeristisch bezoek, maar het is altijd mogelijk de kerk te betreden om even te bezinnen of te bidden. 

De basiliek van Saint-Hubert, bekend bedevaartsoord ter ere van Sint-Hubertus en erkend als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië, bekoort de bezoeker door haar majestueuze uitstraling en elegantie. Haar silhouet rijst op temidden van een mooie lijst van Ardense bossen.Ze is de spectaculaire getuige van de dynamiek van een benedictijner abdij die gesloten werd door de Franse revolutionairen gesloten werd. Verschillende abdijkerken, steeds grotere, volgden elkaar op, zowel voor het monastieke leven als voor de toewijding van pelgrims.Terwijl de eerste fundering teruggaat tot de 7de eeuw, werd het huidige gebouw vooral opgetrokken tijdens de 16de eeuw. De basiliek is een heus geschiedenisboek over de architecturale evolutie, van de romaanse stijl tot de overdaad van de gotiek en de renaissance. Het barokke van de voorgevel van begin van de 18de eeuw contrasteert met het interieur, waar, het licht de kleuren van de materialen zo intens maakt: blauwe, gele, roze stenen, marmer en hout.Infoboekje te koop bij het “Maison du Tourisme” en in de basiliek FR/NL/EN/DE