De Fourneau St-Michel is een opmerkelijk architecturaal geheel in het hart van het Ardense woud. Het is gewijd aan de architectuur en levenswijze van de Ardennen van weleer. Een museum en gebouwen getuigen ook van de ijzerindustrie in de 18e eeuw. Woningen, boerderijen, een school en een kapel werden met grote wetenschappelijke nauwkeurigheid overgebracht naar een park om te getuigen van de traditionele landelijke architectuur van Zuid-Wallonië. Een uitzonderlijke hoogoven uit de 18e eeuw getuigt van de vroege ijzer- en staalindustrie. Hij werd gebouwd door de laatste abt van St-Hubert, Dom Nicolas Spirlet. Je kunt ook genieten van de recreatieve en culinaire aspecten van deze verkwikkende site, want in het hart van het domein ligt een speeltuin. De site is ook van onmiskenbaar belang voor de flora en fauna van onze regio, met een grote verscheidenheid aan soorten.

Deze kapel, die een belangrijk bedevaartsoord was, dateert uit 1733. Het grote altaar in geschilderd hout (Lodewijk XIV stijl) is fantastisch. Naast die gebouw bevindt zich een miraculeuze bron voor oogziekten. Volgens een legende zouden de inwoners van Bras een standbeeld van de Maagd hebben ontdekt in een scheur in een eik die zich nabij de bron bevond. De Madonna werd onmiddellijk in de parochiekerk ondergebracht. Maar de volgende dag al stond ze weer in haar boom. Zo maakte ze haar wens duidelijk om op die plek vereerd te worden. Aangezien de eik al heel oud was, werd een kapel opgericht om het standbeeld te herbergen… De kapel is elke zondag van april tot oktober open. 

Het betreft de oudste kapel in de regio van Saint-Hubert Volgens de volkslegende is dit niet ver van de plaats waar Sint-Hubertus zich tot het christendom zou hebben bekeerd na een ontmoeting met een hert met een kruis op het hoofd tijdens een jachtpartij (een kruis dat het “Rouge Croix” wordt genoemd markeert de plaats van deze bekering). De huidige kapel dateert uit 1904 en bevat bepaalde elementen die werden teruggevonden in de oude Sint-Catharinakapel, alsook talrijke blazoenen van Europese jagers. 

Deze constructie in classicistische stijl valt op door haar elegantie en eenvoud. Ze bevat een rijk meubilair uit de 18de eeuw. De romaanse doopvonten dateren op hun beurt uit de 7de eeuw. Een pad van zeven smarten van de Maagd, geïllustreerd door Jijé, gekend Belgisch striptekenaar, leidt naar de kapel van Notre-Dame de Haurt (18de eeuw). Dit gebouw werd boven op een heuvel opgericht. De legende zegt dat een standbeeld van de Maagd er werd gevonden en naar de kerk van Bure werd gebracht. Ze wilde liever terug, op miraculeuze wijze en tot drie keer toe, naar haar vindplaats om daar vereerd te worden.De Sint-Lambertus : gratis rondleidingen elke zaterdag in juli en augustus van 14 tot 17 uur.Kapel Notre-Dame de Haurt te ontdekken via “La Promenade des Chapelles” (Kapellenwandeling). Deze bewegwijzerde route van ongeveer 4km is uitgerust met QR-codes die kunnen worden gescand om de vele bezienswaardigheden langs de route te ontdekken. 

De collegiale kerk Saint-Monon, het oude kerkhof en de laan met de lindebomen diein 1804 werden geplant, werden geklasseerd door de Commissie van Monumenten en Landschappen.De kerk werd in 1948-1949 gerestaureerd en volgens het chronogram boven de deur zou het gebouw uit 1661 dateren. Het koor en de apsis werden in typisch 7de eeuwse romaanse stijl opgetrokken en het kerkschip werd in 1661 herbouwd.Een infobord bij de ingang van de kerk vertelt het verhaal van sint Monon, een Schotse monnikdie rond het jaar 600 naar hier kwam om onze voorouders tot het christendom te bekeren. Inde collegiale kerk is er een reliekschrijn met de relikwieën van de Heilige, die de landbouwersbeschouwen als de beschermheer van vee en gewassen.Ieder jaar, op de zondag net na Hemelvaart, wordt het reliekschrijn van de collegiale kerk tot de Saint-Mononkapel gedragen tijdens een processie, procession des remuages (van het Frans‘remuer’ of bewegen). De pelgrims, voor het merendeel plaatselijke landbouwers, strijken eenhandvol gras of takken langs het schrijn; daarna geven ze het gewijde gewas als voedsel aan hundieren, in de hoop dat ze daarna voor een heel jaar van de bescherming van de heilige zullengenieten.

Aan je rechterkant ziet je het kasteel van Grune (privaat eigendom). De geschiedenis van het dorp is nauw verbonden met die van het kasteel, dat de zetel was van een heerlijkheid die afhing van het graafschap van La Roche. Henri de Wellin, Heer van Grune, Crupet en Masbourg vermeldt dit kasteel al in een acte van 1290.Tot aan het begin van de 19de eeuw, was het kasteel door grachten omgeven. Het geheel vormt een vierhoek die bestaat uit een adellijke woning en een boerderij in ruïnes. De woning werd gebouwd in 1613 door Gilles de Mozet, Heer van Grune. In 1851 werd ze verbouwd door Th. Pety de Thozée en daarna een tweede keer door de graaf Maurice de Ramaix in 1894.De boerdeij dateert uit het begin van de 18de eeuw. Op de ingangspoort bevindt zich het blazoen van de familie Mozet-Waha. Het kasteel onderging veel schade tijdens de Tweede Wereldoorlog en werd bijna tot aan de grond afgebrand.Het werd gedeeltelijk gerestaureerd in 1946 en is sinds 28 augustus 1947 een beschermd monument.

Ontdek op een onaangeroerde plek het werk van de meester-gieters, de klokkenkunst en de symboliek van de klokken.De klokkengieterij Causard-Slégers begon haar activiteiten in 1832 en kende een forse commerciële groei dankzij de postkoetsenroute die Frankrijk met Duitsland verbindt. Duizenden klokken werden er gegoten. Tussen 1955 en 1960 werken er 35 arbeiders. Ze stopt haar activiteiten in 1970, maar blijft het belangrijkste klokkenerfgoed van België.Alle bezoeken vinden plaats met een gids.Animaties voor schoolgroepen.Snacks mogelijk, enkel na reservatie (de cafetaria heeft plaats voor 60 personen). 

Sohier is een klein dorp in de uithoeken van de Ardennen en de Famenne. Het biedt meerdere uitzichten op een bijzonder open en gevarieerd landschap en ook op zijn rijk erfgoed zoals de Sint-Lambertuskerk, zijn traditionele boerderijen, zijn kalkstenen gebouwen, zijn privé-kasteel en zijn park… allemaal kenmerken die het in 1996 de toekenning van het label hebben opgeleverd. In Sohier vinden de dorpelingen het fijn om de voorgevels te versieren met bloemen en de bloemperken te garneren. In de zomer kunt u volop genieten van deze rijke tuinbouw op de Bloemenwandelingroute. Deze route van 5 km laat Sohier en zijn fleurige en feestelijke omgeving ontdekken. De wandelkaart vermeld meer dan 30 interessante punten met betrekking tot erfgoed, landschappen, of specifiek tot de diverse bloemenplantages. 

Sinds Pasen 1984, toen in de Ardennen de eerste markt van zeldzame en tweedehandsboeken werd gehouden, verwelkomt Redu boekenliefhebbers uit de hele wereld.Door zijn prachtige ligging in een rijkbegroeide natuur, is het in ieder jaargetijde en bij ieder georganiseerd evenement aangenaam wandelen door de straatjes van het dorp en in de bossen die het omringen. Vandaag telt het dorp een vijftiental gespecialiseerde boekhandels (natuur, astronomie, literatuur, geschiedenis, reisverhalen, muziek, archeologie, stripverhalen, kinderboeken, enz.) en ook talrijke ambachtslieden en producenten.De boekenwinkels zijn hoofdzakelijk open tijdens het weekend, op feestdagen en tijdens de schoolvakanties. Buiten deze periodes: van maandag tot woensdag zijn 2 of 3 boekenwinkels open, op donderdag en vrijdag ongeveer 5. Ontdek in 2022 in de straten van Redu de poëtische wandeling met als thema "Souffleurs de Vers". Breng wat tijd door in onze ontspanningsruimte (Parc des Anciennes écoles de Redu, ingang naast de papiermakerij). 

Vanuit Redu, net voor Lesse, een klein wegje aan de linkerkantOmkaderd door twee eerbiedwaardige lindebomen, kijkt deze kapel uit 1750 uit over het gehucht Lesse. Ze staat onder de bescherming van Notre-Dame de Walcourt en was naar verluidt het toneel van enkele wonderbare gebeurtenissen. Een bedevaart naar Saint Monon – die er een standbeeld heeft – werd er lange tijd georganiseerd voor de bescherming van het vee en in het bijzonder de varkens.  

Op 22 augustus 1914 vindt op het grondgebied van Anloy, samen met de confrontatie van Maissin, een bloederige slag plaats tussen het 18e korps van het Duitse leger en het 17e korps van het Franse leger. Alles speelde zich af op de vlakte en in de bossen die zich vanaf de uitgang van het dorp langs de weg van Framont uitstrekken. De Fransen, die zich uit te spreiden op de vlaktes. Maar zodra ze de dekking verlieten, vielen de mannen onder het vuur van de machinegeweren en de artillerie. De Duitsers zetten anderzijds herhaaldelijke de aanval in op de bossen.  Tevergeefs! De slag sleep zich voort en er waren zware verliezen te betreuren. Uiteindelijk gehoorzaamden de Fransen aan een algemeen bevel om zich terug te trekken naar Fays-les-Veneurs en Paliseul, maar lieten een slagveld achter dat bezaaid was met doden en gewonden. Op deze plek, waar de rust vervolgens is teruggekeerd, zijn zowat duizend soldaten gevallen. Ze worden herdacht op een begraafplaats in het woud das hen in leven heeft gezien. Resquiescant in Pace.